Het was zondag 13 mei 2018, Moederdag. Na een gezellige dag stapte ik op de fiets om boodschappen te gaan doen. Opeens schoot er een enorme pijn van mijn hals naar mijn kaken. Het leek of ze verbrijzeld werden en ik mijn mond niet meer dicht kreeg. Ik wist gelijk ‘dit is foute boel’. Verdwaasd ging ik nog op mijn automatische piloot door naar de supermarkt en haalde nog wat boodschappen. Buiten aangekomen, besefte ik dat ik heel dom bezig was en het wel eens helemaal fout kon gaan. Ik had het immers al een keer meegemaakt en wist wat het in hield.

Mijn rechteroog ging ineens intens veel pijn doen, evenals mijn rechteroor. Ook kreeg ik krachtsverlies in mijn rechterarm.  Ik belde naar huis, werd snel opgehaald, om vervolgens een ambulance te bellen. Zij dachten niet dat het iets met een dissectie te maken had. In het ziekenhuis werd gelet op mijn voorgeschiedenis uiteindelijk toch een CT-scan gemaakt, die gelijk duidelijkheid gaf: een aortadissectie type A. Het kwam hard aan. Er was nauwelijks tijd om afscheid te nemen.

De volgende dag werd ik zonder complicaties wakker. Het stijgende deel van de aorta en een deel van de boog waren vervangen. Tevens had ik een mechanische aortaklep gekregen. Het herstel leek voorspoedig te gaan tot ik werd afgeremd door een longembolie, longontsteking en vocht om het hart, wat operatief werd verholpen.

Na 3 weken was ik weer thuis en kon ik aan mijn herstel gaan werken. Deze keer ging het veel voorspoediger dan na de eerste keer en kon ik gelijk aan de wandel.
Mijn conditie kwam snel weer terug. Ik kan met recht zeggen dat ik héél veel geluk heb gehad.